عمده فروشان و توزیع کنندگان مواد غذایی

      عمده فروشان و توزیع کنندگان مواد غذایی یا همان شرکت­های پخش مواد غذایی

        این روزها دسترسی مستقیم به تولیدکنندگان غذا به سوی محدود شدن می‌رود؛ زیرا آنان بیشتر زمان، منابع و انرژی خود را به جای تدارک رساندن کالاهای خود به دست خرده فروشان، صرف تولید مواد غذایی می‌کنند و این سبب می­گردد تا عمده فروشان و شرکت­های پخش مواد غذایی به عنوان واسطه عمل نمایند و کالاهای غذایی را در قفسه­های خرده فروشان بگذارند تا نهایتا در دسترس مشتریان یا مصرف­کنندگان قرار گیرند.

     شناخت عمده فروشان مواد غذایی   

       عمده فروشان مواد غذایی، تاجرانی هستند که مواد غذایی را به کسب و کارهای دیگر می­فروشند. حتی یک تولیدکننده هم اگر محصولش را به فروشگاه­های خرده فروشی بفروشد، می‌تواند عمده فروش باشد. طبق گفته متخصصان، عمده فروشان مواد غذایی می‌توانند فروشگاه‌های مواد غذایی در قالب صنعتی نیز باشند، که مواد غذایی را به طور عمده و به ویژه برای رستوران‌ها و خواربارفروشی‌ها تهیه کرده، به قیمت عمده فروشی به آنان عرضه می­نمایند.

       عمده فروشان مواد غذایی مقادیر بالایی را برای تجارت‌های خدمات غذایی فراهم می‌کنند و ضمنا کالاهای ایشان نسبت به مغازه‌های سنتی یا همان خرده فروش­های مواد غذایی، در بسته بندی­های بزرگتر قرار می‌گیرند.

      قیمت محصولات غذایی موجود در عمده فروشی نیز، همانند شرکت­های پخش، بر اساس حجم خرید، بسته­های فله­ای و کارتن­های بزرگ و کامل تعیین می­گردد..

      شناخت و درک شرکت­های پخش مواد غذایی

       شرکت­های پخش، علاوه بر توزیع مواد غذایی به عمده­فروشان و بنکداران، کالاها را مستقیما به تجار خرده فروش نیز ارسال می­نمایند. آنان تمایل دارند که به مشتریان خود دامنه گسترده‌ای از محصولات را ارائه دهند؛ اما بسیاری از آنها هم هستند که فقط در نوع خاصی از فرآورده­های غذایی مانند گوشت، پنیر و یا فرآورده­های کشاورزی، تخصص دارند.

این شرکت­ها حتی با کمترین میزان سفارش از سوی مشتریان خود، بهترین تسهیلات و خدمات توزیع و تحویل را به ایشان ارائه می‌دهند..

      چالش­های عمده­فروشان و شرکت­های پخش

       عمده فروشان و شرکت­های پخش مواد غذایی با چالش مدیریت کالاهای فاسدشدنی و رساندن آن به دست مشتریان روبرو هستند؛ درحالی که بسیاری از آنها هنوز قابل قبول و تازه هستند. آنان باید هزینه­های گزافی جهت خریداری سردخانه­ها و فریزرهای جادار نمایند تا بتوانند از فساد مواد غذایی جلوگیری کنند. محبوبیت غذاهایی که به طور محلی تولید می­شوند نیز، باعث شده که برخی از خرده فروشان از خرید یک سری مواد غذایی در میزان  بالا اجتناب کنند؛ این موضوع باعث شده که تمرکز به محصولاتی متمایل شود که به طور عمده توسط تولیدکننده در مقیاس زیاد تولید شوند.

      تفاوت­های عمده فروش، شرکت پخش و خرده­فروش مواد غذایی

        شرکت پخش، عمده­ فروش و خرده فروش، سه مورد از رایج­ترین مراحل در زنجیره عرضه هستند که محصول را به مشتری می­رسانند. به طور معمول، چند مرحله طول می­کشد تا یک کالای غذایی در معرض دید گذاشته برای فروش آماده گردد. حتی میوه­ها و سبزیجات نیز به کارخانه­های بسته­بندی ارسال شده سپس به باربران می­رسند و سپس به فروشگاه­های مواد غذایی (خرده فروشی) تحویل می­گردند. البته گاهی هم ممکن است کالا مستقیما توسط عمده فروش (کشاورز) به فروش برسد؛ ولی در بسیاری از موارد، عمده فروش دیگری کالاها را از عمل­آورنده (تولیدکننده) خریداری کرده آنها را از طریق توزیع کننده به ویترین مغازه­های خرده­فروشی می­رساند..

      شرکت­های پخش مواد غذایی به عمده فروشان می فروشند

هنگامی که فرآورده غذایی جدیدی آماده ورود به بازار باشد، سازنده باید در ابتدا با یک توزیع کننده یا همان شرکت پخش همکاری کند. سپس شرکت پخش ماده غذایی را  که به میزان زیاد تولید شده برای فروش آماده می­نماید. البته گاهی نیز سازنده می خواهد که ماده غذایی را به عمده فروش مشهوری بفروشد تا بتواند تعداد و یا میزان زیادی از کالاها را عرضه نماید؛ با این وجود از آنجاییکه شرکت پخش مستقیما به خرده فروش نیز دسترسی دارد، دارای مزیت­های بیشتری می­باشد.

      عمده فروشان مواد غذایی به خرده فروشان می فروشند

      عمده فروشان مواد غذایی باید سازندگان، تولیدکنندگان، تامین کنندگان و یا توزیع کنندگانی با محصول نهایی پیدا کنند که بتوانند احتیاجات خرده فروشان آنان را برآورده کنند. یک عمده فروش مواد غذایی، خرده فروش را متقاعد می­سازد تا محصولات غذایی را در قفسه­ها  یا در منو برای مشتریان قرار دهد. در بسیاری از موارد، عمده فروش تعداد زیادی از کالاها را با قیمت عمده فروشی (پایین­تر) می­خرد تا مبلغی به قیمت محصول اضافه کرده و به خرده فروشان مرتبط با خود بفروشند؛ ولی شرکت­های پخش انگیزه دارند که کالاها را در تعداد بالا و با قیمت پایین­تر بفروشند؛ زیرا دیگر نیازی برای پیدا کردن خریداران خرده فروش متعدد ندارند.

      شرکت­های پخش مواد غذایی، به مصرف­کنندگان می­فروشند

       خرده فروشان مواد غذایی می­توانند شامل فروشگاه­های مواد غذایی، دکه­های فروش اغذیه، رستوران­ها، سازمان­ها و گروه­های دیگری باشند که مواد غذایی را به قیمت عمده فروشی می­خرند تا به مصرف کننده بفروشند. تفاوت بزرگی در مدل تجارت و اهداف بازاریابی خرده فروش نسبت به عمده فروش وجود دارد و آن این است که عمده فروش باید کالاها را به صورت جذاب به هر مصرف کننده بفروشد.

      توزیع کردن: عمده فروشی و خرده فروشی محصولات غذایی

      بخش بزرگی از زنجیره ارزش محصولات غذایی، توزیع است؛ یعنی پخش اصولی و صحیح کالا به گونه­ای که دسترسی آن از نظر مصرف کننده آسان و کیفیت آن با توصیفاتی که از برند شده، هماهنگ باشد..

      توزیع به معنای گرفتن محصول از تولیدکننده و رساندن آن به مصرف کننده نهایی می­باشد و معمولا عاملی است که در بازاریابی دست کم گرفته می­شود و بسیاری از بازاریابان در این دام می­افتند که اگر محصول بهتری را تولید کنند، مصرف کنندگان آن را خواهند خرید. اما مشکل اینجاست که ممکن است، خرده فروشان تمایلی به اختصاص فضایی در قفسه فروشگاه­شان برای محصولات جدید نداشته باشند. خرده فروشان معمولا ترجیح می دهند که فضای قفسه را برای کالاهایی استفاده کنند که فروش آنان اثبات شده است.

      انواع بازار عمده فروشی

      گروه اول از بازارهای عمده فروشی، بازارهای اولیه یا نهایی هستند که در شهرهای مهم مرکزی یا در نزدیکی آن واقع می­باشند و گروه دوم یا بازار های ثانویه فقط در کشورهای در حال توسعه یافت می­شوند که حالت محلی داشته عمده محصولات خود را از بازار های روستایی واقع در نواحی تولید به دست می‌آورند. تفاوت بین بازارهای روستایی و بازارهای ثانویه عمده فروشی این است که بازارهای ثانویه عمده فروشی، کارکرد دائمی دارند؛ یعنی به جای آنکه ماهیت فصلی داشته باشند یا فرآورده­های کشاورزی را بین افراد محدودتر و کمتر خرید و فروش کنند، حجم بزرگتری از فرآورده‌های کشاورزی و محلی را معامله می­کنند و امکان ارائه عملکردهای تخصصی، مانند نمایندگان کارمزدکار و کارگزاران نیز در آنها وجود دارد.

      بازارهای عمده فروشی نهایی در نواحی کلان شهرهای بزرگ واقع شده اند؛ یعنی جایی که عمده فروشان، خرده فروشان، تهیه کنندگان غذا و غیره با مصرف کنندگان در ارتباط‌ند. همچنین فرآورده­های کشاورزی می تواند برای صادرات نیز گردآوری شود. در برخی از کشورها، مانند هند و چین، بازارهای نهایی، دیگر بخش‌های کشور را نیز تامین می‌کنند. برای مثال، بازار دهلی نو به عنوان مرکز توزیع سیب‌های پرورش یافته در کوهپایه های هیمالیا به جنوب هند عمل می­کند.

      بازارهای نهایی عمده فروشی معمولا به دلیل فقدان مکان نامناسب یا ترکیب نامناسبی از فعالیت­های عمده فروشی و خرده فروشی، آکنده از مشکلات هستند. از قدیم­الایام، بازارهای عمده فروشی در مجاورت مراکز شهرها ساخته می‌شدند، و در نقطه مرکزی حمل و نقل داخل شهری واقع می‌شدند و به نواحی اصلی خرده فروشی نزدیک بودند؛ اما بعدها رشد جمعیت، روال استفاده از زمین‌های شهری را تغییر داد و توسعه سیستم حمل و نقل امروزی بر سازگاری و کارآمدی مکان‌های موجود تاثیر گذاشت.

     کلام پایانی

      عمده فروشان و توزیع کنندگان، تسهیلاتی به رستوران­داران و خرده فروشان ارائه می­دهند، که آنان را از دردسر یافتن لیست­های بلندبالای فروشندگان نجات می­دهد و دریافت و ارسال­های متعدد را هماهنگ می­کنند. عمده فروشان و توزیع کنندگانی که در نوع خاصی از مواد غذایی مانند گوشت یا فرآورده­های کشاورزی تخصص دارند نیز شبکه های عرضه­ای ایجاد می‌کنند که به ایشان امکان جایگزینی کالاهای مشابه را هنگامی که کالاهای معمول در دسترس نیست، می­دهد.

طبق گفته کارآفرینان، عمده فروشان و توزیع کنندگان مواد غذایی به تولیدکنندگان نیز تسهیلاتی ارائه می‌دهند که با ممکن ساختن ارسال‌های بزرگتر و در تعداد کمتر، نسبت به ارسال‌های کوچتر و بیشتر، موجب صرفه جویی در زمان آنان گردد.